آورده اند روزي ميان يک ماده شتر و فرزندش گفت وگويي به شرح زير صورت گرفت:
بچه شتر: مادر جون چند تا سوال برام پيش آمده است. آيا مي تونم ازت بپرسم؟
شتر مادر: حتما عزيزم. چيزي ناراحتت کرده است؟
بچه شتر: چرا ما کوهان داريم؟
شتر مادر: خوب پسرم. ما حيوانات صحرا هستيم. در کوهان آب و غذا ذخيره مي کنيم تا در صحرا که چيزي پيدا نمي شود بتوانيم دوام بياوريم.
بچه شتر: چرا پاهاي ما دراز و کف و پاي ما گرد است؟
شتر مادر: پسرم. قاعدتا براي راه رفتن در صحرا و تندتر راه رفتن داشتن اين نوع دست و پا ضروري است.
بچه شتر: چرا مژه هاي بلند و ضخيم داريم؟ بعضي وقت ها مژه ها جلوي ديد من را مي گيرد.
شتر مادر: پسرم اين مژه هاي بلند و ضخيم يک نوع پوشش حفاظتي است که چشم ها ما را در مقابل باد و شن هاي بيابان محافظت مي کنند.
بچه شتر: فهميدم. پس کوهان براي ذخيره کردن آب است براي زماني که ما در بيابان هستيم. پاهايمان براي راه رفتن در بيابان است و مژه هايمان هم براي محافظت چشمهايمان در برابر باد و شن هاي بيابان است... .
بچه شتر: فقط يک سوال ديگر دارم... ..
شتر مادر: بپرس عزيزم.
بچه شتر: پس ما در اين باغ وحش چه غلطي مي کنيم؟


نتيجه گيري:

مهارت ها، علوم، توانايي ها و تجارب فقط زماني مثمرثمر است که شما در جايگاه واقعي و درست خود باشيد... پس هميشه از خود بپرسيد الان شما در کجا قرار داريد؟