یا صاحب الزمان

تو بدین همه لطافت که ز حور دل ربودی
ز چه بر من سیه رو در دوستی گشودی

ز ازل مرا ارادت به تو بوده از سعادت
چو سرشته شد گل من تو دل مرا ربودی

به کسی اسیر بودم که ورا ندیده بودم
چو دو چشم‌ خود‌ گشودم‌ به‌ خدا قسم‌ تو بودی

نه به روزگار بودم نه، حقیر و خوار بودم
تو مرا عزیز کردی تو به عزتم فزودی