کی شود در ندبه های جمعه پیدایت کنم
گوشه ای تنها نشینم تا تماشایت کنم

مینویسم روی هر گل نام زیبای تو را
تا که شایداین شب جمعه ملاقاتت کنم

هر سحر با یاد تو در گریه ام می خوانمت
تا به کی از سوز دل ناله رهجرانت کنم

بی قرارم مهدیا از بهر دیدار رخت
تا به کی از مادرت زهرا تمنایت کنم؟؟

همه هست آرزويم كه ببينم از تو رويي
چه زيان ترا كه من هم برسم به آرزويي

به كسي جمال خود را ننموده اي و بينم
همه جا به هر زباني بود از تو گفتگويي

 به ره تو بس كه نالم ز غم تو بس كه مويم
شده ام ز ناله نالي، شده ام ز مويه مويي

همه خوشدل اينكه مطرب بزند به تار چنگي
من از آن خوشم كه چنگي بزنم به تار مويي

شود اينكه از ترحم دمي اي سحاب رحمت
من خشك لب هم آخر ز تو تر كنم گلويي؟

 بشكست اگر دل من به فداي چشم مستت
سر خم مي سلامت، شكند اگر سبويي

همه موسم تفرج به چمن روند و صحرا
تو قدم به چشم من نه، بنشين كنار جويي

 نه به باغ ره دهندم كه گلي به كام پويم
نه دماغ اينكه از گل شنوم به كام بويي

بنموده تيره روزم ستم سياه چشمي
بنموده مو سپيدم صنم سپيد رويي

نظري به سوي "رضواني" دردمند مسكين
كه بجز درت ندارد نظري به هيچ سويي
 

فصيح الزمان رضواني